تراکم خاک موجب کاهش خلل و فرج خاک و در نتیجه افزایش مقاومت و چگالی ظاهری خاک می شود. اگر بعد از کاشت، بین ردیف ها مجددا خاک ورزی انجام شود، می تواند اثرات مثبتی بر کاهش فشردگی خاک و همچنین بر عملکرد محصول داشته باشد. این تحقیق به مدت دو سال (1396-1395) با هدف خاک ورزی بین ردیفی به منظور کاهش اثرات منفی تراکم خاک و نیز نرم کردن خاک اطراف ریشه چغندرقند در ایستگاه تحقیقات کشاورزی اکباتان همدان با خاکی لومی و در قالب طرح آزمایشی کرت های یک بار خرد شده در سه تکرار اجرا شد. آبیاری در دو سطح شامل: 100درصد نیاز آبی گیاه (I1) و 75 درصد نیاز آبی گیاه (I2) به عنوان عامل اصلی و خاک ورزی بین ردیفی در چهار سطح شامل: کولتیواتور مرکب مجهز به تیغه های هلالی و قلمی به عمق 25-20 سانتی متر (T1)، کولتیواتور هلالی (T2)، کولتیواتور هلالی+ نیمه زیرشکن به عمق 35-30 سانتی متر (T3) و ماشین مرکب روتیواتور بین ردیفی مجهز به کولتیواتور دوار و تیغه پنجه غازی به عمق 25-20 سانتی متر (T4) به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. در حین آزمایش برخی خواص فیزیکی خاک شامل چگالی ظاهری و شاخص مخروط خاک در کف جویچه اندازه گیری شدند. در پایان فصل رشد، عملکرد ریشه و عملکرد شکر سفید اندازه گیری و محاسبه شدند. نتایج نشان داد که اثر روش های خاک ورزی بین ردیفی بر شاخص های چگالی ظاهری خاک و شاخص مخروط خاک معنی دار شدند و تیمار T3 (کولتیواتور هلالی+ نیمه زیرشکن به عمق 35-30 سانتی متر) نسبت به بقیه تیمارها کمترین مقدار چگالی ظاهری و شاخص مخروط خاک داشتند. اثر روش های خاک ورزی بین ردیفی و سطوح آبیاری و نیز اثرات متقابل آن ها بر عملکرد ریشه و شکر سفید معنی دار نبودند. نتایج نشان داد که اثر خاک ورزی بین ردیفی بر کارآیی مصرف آب معنی دار نبود. اثر نیاز آبی بر کارآیی مصرف آب بر اساس عملکرد شکر و شکر سفید معنی دار بود. نیاز آبی 75 درصد نسبت به نیاز آبی 100 درصد، کارآیی مصرف آب بر اساس عمکرد ریشه، شکر و شکر سفید را به ترتیب 4، 14 و 7 درصد افزایش داد. بنابراین با هدف کاهش مصرف آب و عدم کاهش معنی دار عملکرد، می توان پس از استقرار گیاه حدود 25% مصرف آب را کاهش داد.

در این تحقیق، نیروی کششی موردنیاز شاخه زیرشکن به همراه مصرف سوخت، لغزش، قدرت مالبندی، بازده کششی و بازده کل انرژی تراکتورهای مسی فرگوسن 399 و جاندیر3140 در سرعت های 8/1، 3/2، 9/2 و 5/3 کیلومتر بر ساعت و اعماق40 و50 سانتی متری باهم مقایسه گردید. نوع تراکتور، سرعت و عمق همچنین اثرات متقابل آنها تاثیر معنی داری بر تمامی پارامترها به استثناء نیروی کششی و قدرت مالبندی داشت. در مجموع، تراکتور جاندیر عملکرد بهتری داشت بدین صورت که با افزایش سرعت پیشروی از 8/1 به 5/3 کیلومتر بر ساعت، نیروی کششی، مصرف سوخت، لغزش، قدرت مالبندی و بازده کل انرژی به ترتیب در اعماق 40 و50 سانتی متری به میزان 7، 4، 23، 3/108 و 89 درصد افزایش یافته اما بازده کششی به میزان 8/13 درصد کاهش یافت. به علاوه، افزایش10 سانتی متری عمق زیرشکنی موجب افزایش نیروی کششی، مصرف سوخت، لغزش و قدرت مالبندی به میزان 3/21، 6/31، 6/20 و 4/21 شد اما بازده کششی و بازده کل انرژی به میزان 7/9 و 25 درصد کاهش یافتند. نتایج بهینه سازی پارامترهای تحت بررسی توسط روش سطح پاسخ (RSM) نشان داد که به طور میانگین، عمق 9/42 سانتی متر و سرعت 4/2 کیلومتر بر ساعت، بهینه ترین نتایج را در خصوص عملکرد مجموعه تراکتور-زیرشکن حاصل می نمایند.

تراکم خاک که به مرور زمان و در اثر عوامل طبیعی و تردد ماشین ایجاد می شود از عوامل محدود کننده عملکرد و رشد محصول است. برطرف کردن تراکم خاک در لایه های زیرین با زیرشکنی خاک و تعیین دور مناسب آبیاری می تواند به میزان قابل توجهی از کاهش عملکرد ذرت بکاهد و سوددهی و امکان توسعه بیشتر این گیاه زراعی را فراهم کند. به منظور مطالعه تاثیر دورهای آبیاری و زیرشکنی بر عملکرد ذرت، آزمایشی به صورت کرت های یک بار خرد شده و در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در ایستگاه تحقیقات کشاورزی میاندوآب با بافت خاک لومی سیلتی به اجرا در آمد. دورهای آبیاری به عنوان فاکتورهای اصلی در سطوح 11، 14، 17، و 21 روز و تیمار زیرشکنی خاک به عنوان فاکتور فرعی در سطوح زیرشکنی به عمق های 55 و 45 سانتی متر و بدون زیرشکنی در سالهای 1378 و 1379 اجرا شد. برای ارزیابی تاثیر عوامل مورد مطالعه بر ذرت، صفات عملکرد، وزن هزار دانه، ASI، طول بلال، ارتفاع بوته، تعداد دانه در ردیف، و درصد پوشش سبز اندازه گیری شد. اثر دور آبیاری بر صفات عملکرد، طول بلال، ارتفاع بوته، تعداد دانه در ردیف و درصد پوشش سبز در سطح احتمال یک درصد معنی دار شده است. اثر زیرشکنی خاک بر صفات عملکرد، وزن هزار دانه و فاصله زمانی ظهور گل تا گرده افشانی (ASI) در سطح احتمال یک درصد معنی دار است. اثر متقابل دور آبیاری و زیرشکنی بر صفات وزن هزار دانه، طول بلال و ارتفاع بوته در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. تیمار آبیاری 11 روزه با 13 تن در هکتار بیشترین عملکرد را در بین تیمارهای آبیاری داشت و تیمار زیرشکنی خاک در عمق های 55 و 45 سانتیمتر با عملکردهای 11.4 و 11.3 تن در هکتار هر دو مشترکا بهترین تیمار زیرشکنی خاک بودند.

طراحی، ساخت و ترویج ادوات گوناگون در رابطه با مراحل مختلف کشاورزی در ایران از مسوولیت های مهم مهندسین ماشین های کشاورزی است. در بسیاری از محصولات ردیفی یکی از مراحل مهم داشت، تنک کردن می باشد. هدف از این تحقیق طراحی و ساخت دستگاه تنک کن محصولات ردیفی است که با بهره گیری از سیستم انتقال توان نیوماتیکی به طور تصادفی حذف بوته ها را انجام دهد. حذف بوته ها، با استفاده از اعمال نیرو توسط یک بازو و تیغه متصل به آن به صورت حرکت آونگی یا حرکت رفت و برگشتی، انجام می شود. بازو و تیغه متصل به آن توسط یک سیلندر به حرکت درمی آید. سیستم کنترل توسط مداری متشکل از رله ها و تایمر انجام می شود. سیلندر نیوماتیکی با اتصال به یک شیر سولونوئیدی؛ فرمان حرکت و حذف بوته ها را؛ توسط تیغه متصل به بازو، از سیستم کنترل الکتریکی دریافت می کند. دستگاه پس از ساخت، مورد ارزیابی آزمایشگاهی قرار گرفت. در مجموع 9 آزمون در یک سطح سرعت و در سه سطح تراکم با استفاده از بوته های مصنوعی انجام شد. نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS تحلیل گردید. نتایج نشان می دهد که تراکم در حد مطلوب بهترین نتیجه را در تیمارهای مختلف دارد. وقتی فاصله بین بوته ها زیاد است، نتیجه تنک کاری مطلوب نیست. سایر موارد موثر بر عملکرد سیستم موجود عبارتند از: خاصیت تنظیم حساسیت حسگر، که می توان تا حدی برای تشخیص بوته های ضعیف از قوی، بر اساس اندازه برگ ها، استفاده کرد. چون بوته ها در یک زمان یکسان و با یک الگوی مشخص کاشته شده اند، احتمالا بیشتر بوته ها، تا حدی اندازه یکسان دارند. عملکرد تنک کن، تابعی از خصوصیات بوته شامل شکل آن، آرایش و مرحله رشد در زمان تنک کاری و کارایی کنترل علف هرز است.

جداسازی کلاله از بقیه اجزای گل یکی از مهم ترین چالش ها در فرآیند تولید زعفران تجاری می باشد. مراحل جداسازی ماشینی کلاله از یک توده گل زعفران شامل: الف) تک سازی گل ها، ب) ردیف کردن گل ها، ج) برش دم (قسمت اضافی) گل ها و د) جداکردن گلبرگ و پرچم می باشد. در واقع بدون تک سازی و جدا کردن تک تک گل ها از هم، جداسازی ماشینی کلاله نمی تواند انجام شود. به دلیل اهمیت این مرحله از جداسازی گل زعفران در این تحقیق یک دستگاه دست ساز آزمایشی برای تنک سازی و ردیف کردن گل زعفران ساخته شد، به طوری که قابلیت کار و نصب با دستگاه های برش و جداسازی کلاله از گل و تبدیل به مقیاس صنعتی را نیز داشته باشد. برای این منظور از یک استوانه بردارنده برای تک سازی گل ها و از یک سطح شیب دار و نوار نقاله برای ردیف کردن گل های زعفران استفاده شد. دستگاه ساخته شده ازنقطه نظر بازده تک سازی و تلفات مورد ارزیابی قرار گرفت. به این منظور از سه نوع گل زعفران (غنچه، باز دم کوتاه و دم بلند)، سه سرعت دورانی استوانه بردارنده (6، 12 و 21.5 دور بر دقیقه)، سه میزان مکش (30، 70 و 100 میلی متر جیوه) و چهار قطر داخلی سوراخ انگشتی های مکشی (2 تا 5 میلی متر) با سه تکرار استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان داد که به طورکلی، بیش ترین بازده تک سازی برای گل های زعفران باز دم کوتاه برابر 75 درصد، در قطر سوراخ داخلی انگشتی های مکشی 5 میلی متر و میزان مکش 100 میلی متر جیوه در سرعت دورانی 6 دور بر دقیقه به دست می آید. برای ارزیابی عملکرد ردیف کردن گل زعفران، تعداد 100 عدد گل زعفران با طول 5 سانتی متر انتخاب شدند و در 5 تکرار آزمایش گردید که میانگین ردیف سازی با جهت صحیح گل ها برابر 84 درصد بدست آمد.

وضع ضوابط و مقرارت ساخت و ساز، شکل و رابطه میان بناهای مسکونی را متفاوت و زندگی در فضاهای مسکونی را متاثر می سازد. در شهر تهران، استفاده از ضابطه سطح اشغال و ساخت بنای مسکونی در 60% شمال قطعه تفکیکی و سپس امکان دو متر پیش آمدگی با در نظر گرفتن پخ 45 درجه، یکی از این ضوابط وضع شده برای گونه خانه های ردیفی متداول بود. اهمیت پرداختن به این موضوع، متداول بودن ساخت گونه غالب خانه های ردیفی با دو زیر گونه شمالی و جنوبی در تمامی شهرهای ایران است. برای این پژوهش گونه ردیفی با دو زیرگونه شمال و جنوبی، با ارتفاع سه تا شش طبقه الگوی متداول سکونت در تهران تعریف شده است. پرسش اصلی این پژوهش این است که ضابطه سطح اشغال %2+60، تا چه میزان بر شکل گیری مسکن در سه مقیاسِ بستر بنای مسکونی، همجواری ها و عناصر واحد مسکونی اثر داشته است؟ ویژگی های مورد بررسی در سه مقیاس ذکر شده، عملکرد - رفتار، ساختار - کالبد و فضا - ادراک بوده است که در نمونه های موجود در تهران مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج تحقیق نشان داد که تاثیر این ضابطه در سه گروه اصلی اشراف، کیفیت نورگیری و تناسبات فضایی قابل دسته بندی و در سه مقیاس ذکر شده قابل تحلیل است.